Ik vind het zo jammer dat er nog steeds mensen zijn die de uitspraak doen dat Frankrijk een mooi land is, maar er moesten geen Fransen wonen. Inderdaad heb ik ook wel eens een chagrijnige slager gezien, maar dat leek me best logisch gezien de situatie. Een Nederlandse man stond in de slagerij en bestelde vleesbeleg. De slager begon te snijden, maar sneed de plakken te dik. “Graag dunnere plakken”. “Pardon?” “Graag DUNNERE plakken”, de slager begreep hem nog steeds niet. “GRAAAG DUNNERE PLAKKEN!”
Wij wonen in een vrij toeristisch dorp en in het hoogseizoen is het soms hilarisch om te zien hoe ergernissen ontstaan. Op het idyllisch gelegen pleintje onder de platanen is een terras met 2 restaurantjes waar het ook lekker eten is voor kinderen, dus het is vaak druk met gezinnen. Op een zwoele zomeravond kwam er eens een vrolijk Nederlands gezinnetje aan. De kinderen zagen al snel het enige vrije tafeltje en renden daar al schreeuwend en wild gebarend naartoe. Vervolgens zagen wij een boos en gefrustreerd gezin teleurgesteld afdruipen, nadat het door de ober weggestuurd was. Ik heb ergens eens gelezen dat in Frankrijk de ober de baas van het terras is. Ook al is er plek genoeg, je wacht netjes aan de zijkant totdat de ober je de plek wijst. Wij staan tegenwoordig dan ook braaf te wachten. Niks aan de hand.
Er zijn uiteraard meerdere nuance verschillen tussen de Nederlanders en Fransen.
In een restaurant zitten Franse kinderen over het algemeen doodstil aan tafel. Wat af en toe jaloerse blikken bij Nederlandse ouders oplevert.
Op de dag dat de Franse juf mij vertelde dat je in Frankrijk wacht totdat iemand je toestemming geeft om hem of haar te tutoyeren, kwam ik die middag de buurvrouw tegen, die me na maanden vroeg om haar te tutoyeren.
Vaak hoor je het verwijt dat de Fransen chauvinistisch zijn. Wat mij dan weer opvalt, velen zijn heel erg goed op de hoogte van hun eigen geschiedenis. Dat vind ik dan wel weer erg mooi.
In 2010 was ik aanwezig bij het Tindersticks concert in Eindhoven. Na amper 30 minuten verliet de band het podium, omdat de bezoekers te luidruchtig waren. Daar moest ik aan denken toen ik verleden jaar in Limoges in een concertzaaltje naar Kevin Morby stond te luisteren. Het was muisstil in de zaal!
Misschien moet ik het afkloppen, maar de Franse gasten die wij tot nu toe in onze appartementen hebben gehad zijn voorbeeldig. Altijd respectvol naar ons en onze spullen toe. Soms werd het appartement zo netjes achtergelaten dat ik met mijn poetsspullen beter om zou kunnen draaien.
Het is natuurlijk niet allemaal glitter and glamour, ook in Frankrijk wonen chauvinistische, ouderwetse en norse inwoners. Gelukkig maar, want het zou toch teleurstellend zijn als je vooroordeel niet af en toe bewaarheid wordt. Zo ga ik graag naar het terras op de kade van Argentat. Daar werkt nog een echte Franse ober, precies zoals het hoort, chagrijnig, ongeduldig, compleet met snor en streepjesshirt en waarschijnlijk een grote dosis humor.
